Onvermijdelijk komen de herinneringen
en verval ik in mijmeringen
Het leven was geen pretje
en je hield van een sigaretje
Je was een harde man
maar toch mijn geliefde buurman
Al die jaren dat je langs mij woonde
was voor onze band wonderdoende
Ook al had je vele gebreken
voelde jouw dood als duizend dolksteken
Elke avond keek ik naar de sterren
en hoopte dat jij mij een teken zou schenken
Soms ruik ik de geur van sigaretten
en weet dat je ons een bezoekje komt brengen
De pijn is na al die jaren gesleten
en de wonden die aangebracht zijn vergeven
dat mag jij in de hemel zeker weten
© Jolanda Vekemans